Καράβια της Δύναμης και της Ευλογίας, 200 Χρόνια η Ιστορική Επέτειος

«Αυτή η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρος…», Ψαλμ. 103, 25
Με αυτά τα λόγια του προφητάνακτος Δαβίδ, επισημαίνεται η ξεχωριστή σχέση του ανθρώπου με τη θάλασσα. Η θάλασσα, με τη μεγαλόπρεπη υποταγή της στον Δεσπότη των όλων, είναι για τον ψαλμωδό ένα από τα πιο εύγλωττα κεφάλαια της φυσικής αποκαλύψεως. Αποκαλύπτει και διηγείται τη δύναμη, τη σοφία και την αγαθότητα του Θεού. Η θάλασσα βρίσκεται πιο κοντά στην ψυχή μας, γίνεται πιο χρήσιμη στους σκοπούς του Θεού, κατά και μετά την Καινή Διαθήκη. Το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου βίου του Σωτήρος ξετυλίχθηκε γύρω και πάνω από μια μικρογραφία της θάλασσας, τη λίμνη Γεννησαρέτ ή θάλασσα της Τιβεριάδος. Από εκεί πήρε τους Αποστόλους του, απλοϊκούς ψαράδες και τους άλλαξε σε «αλιείς ανθρώπων». Από εκεί πήρε εικόνες για τη διδασκαλία του.
Μετά την Πεντηκοστή, όταν οι Απόστολοι ξεκίνησαν για το έργο τους στην οικουμένη, ήλθαν σ’ επαφή με την πραγματική θάλασσα, τη «θάλασσαν την μεγάλην», «την θάλασσαν την επί δυσμών», όπως η Παλαιά Διαθήκη, ανάμεσα και σε άλλες ονομασίες, αποκαλούσε τη Μεσόγειο. Διασχίζοντας στεριές, αλλά διασχίζοντας και πελάγη, έφεραν το Ευαγγέλιο στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου. Γνώρισαν, έτσι, την αληθινή, την πραγματικά μεγάλη θάλασσα. Πάλαιψαν μαζί της μερικές φορές. Αλλά πάντα την είδαν και διαπίστωσαν ότι ήταν υποταγμένη στις βουλές του Κυρίου τους, όχι μονάχα άναρχος και εικονικός λόγος της φυσικής αποκαλύψεως, όπως ανέκαθεν, αλλά και δρόμος του έναρθρου λόγου του Θεού, του Ευαγγελίου. (Από τον πρόλογο του Σεβ. Μητρ. Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκου)

«There is teh sea, great and broad…», Psalm 103, 25
These words of Prophet-King David, emphasise the special relationship between man and the sea. The sea, with its imposing submission to the Lord of all, is for the psalmist one of the most expressive chapters of the natural revelation. It reveals and narrates the power, the wisdom and the kindness of God.
The sea gets closer to our soul, it becomes more useful for God’s purposes, during and after the New Testament. The biggest part of the Saviour’s public life unfolded around and over a miniature of the sea, lake Gennesaret or the Sea of Tiberias. That’s where he took his Apostles, ordinary fishermen, and changed them into “fishers of men”. That’s where he got images for his teaching.
After the Pentecot, when the Apostles set out for their work in the inhabited earth, they came in contact with the actual sea, the “great sea”, “the western sea”, as the Old Testament called the Mediterranean Sea, among other names. Crossing lands as well as seas, they took the Gospel to the far corners of the then-known world. Thus, they met the actual, the really great sea. They struggled some times. But they always saw it and realised that it was in subjection to the ways of their Lord, not just a lawless and a mere word of the natural revelation, as always, but also the path of the articulated word of God, of the Gospel.
By the sea then, the Apostles of Christ, “swift angles went to a lofty nation and to a strange people…”, according to prophet Isaiah, and brought the jubilant message of world salvation. (From the publisher)